Ziemniak jest popularną rośliną uprawną, która ma określone wymagania glebowe i środowiskowe. Warzywo to zalicza się też do produkcyjnych oraz przeznaczonych do długiego przechowywania. Dlatego celem zabiegów agrotechnicznych na plantacji ziemniaków jest nie tylko zwiększenie plonów, ale też uzyskanie bulw o dużej zawartości skrobi i dobrych zdolnościach przechowalniczych. Cechy te można osiągnąć, stosując odpowiedni nawóz do ziemniaków.
Wieloskładnikowe nawozy w uprawie ziemniaków
Ziemniak jest warzywem o wysokich wymaganiach, dlatego uprawa sprawdza się wyłącznie na dobrych glebach. Uzyskanie optymalnego plonu w wysokości 10 ton bulw z 1 hektara uprawy wymaga dostarczenia plantacji mikro- i makroelementów w odpowiednio dużych ilościach. Zalecany poziom tych pierwiastków wynosi:
- azot (N) – 40 kg,
- fosfor (P2O5) – 15 kg,
- potas (K2O) – 5565 kg,
- magnez (MgO) – 68 kg,
- wapń (CaO) – 6 kg,
- siarka (S) – 6 kg (podaż siarki w formie trójtlenku SO3 wymaga dawkowania około 15 kg nawozu),
- mangan (Mn) – 70 g,
- cynk (Zn) – 65 g,
- bor (B) – 25 g,
- miedź (Cu) – 20 g,
- molibden – (Mo) 1 g.
W uprawie ziemniaków jest zalecany nawóz organiczny, jednak nie dostarcza on wszystkich wymienionych składników mineralnych. Dlatego ich niedobory należy uzupełniać, wprowadzając mineralny nawóz do ziemniaków. Optymalnym rozwiązaniem są tu preparaty wieloskładnikowe ogólnego zastosowania, takie jak Basfoliar® 2.0 36 Extra czy ADOB® NPK Foliar 20-20-20 + mikro. Dostępne są też preparaty tworzone specjalnie z myślą o uprawie ziemniaków, takie jak ADOB® Mikro Ziemniak.
Nawozy jednoskładnikowe w uprawie ziemniaków
Oczywiste jest, że nawet precyzyjne stosowanie kalendarza nawożenia doglebowego preparatami wieloskładnikowymi nie zagwarantuje pełnego sukcesu uprawy. Niekiedy zdarza się, że występują niedobory konkretnego mikro- czy makroelementu, które objawiają się bardzo specyficznymi zmianami części roślin. W takiej sytuacji niezbędne jest wykonanie oprysków ratunkowych (interwencyjnych), które pozwolą na natychmiastowe uzupełnienie braków.
W dożywianiu dolistnym stosuje się między innymi:
- nawóz z magnezem – niedobory magnezu ograniczają przebieg fotosyntezy, aktywację enzymów i regulację gospodarki wodnej. W konsekwencji opóźniają wzrost rośliny i produkcję biomasy. Nawóz magnezowy zawiera biodegradowalny, w 100% schelatowany magnez, który jest łatwo przyswajalny przez rośliny,
- nawóz potasowo-fosforowy – potas i fosfor są niezbędne dla ziemniaków już od pierwszych dni rozwoju. Fosfor stymuluje rozwój bulw, zwiększa ich odporność na uszkodzenia mechaniczne, choroby i szkodniki oraz decyduje o zawartości witaminy C i skrobi. Potas odgrywa kluczową rolę w syntezie skrobi i białka oraz zwiększa odporność na uszkodzenia mechaniczne i zdolności przechowalnicze,
- nawóz z żelazem – uzupełnia braki tego pierwiastka, który stanowi jeden z ważnych składników procesu fotosyntezy. Korzystnie wpływa też na rozwój roślin i ich kwitnienie oraz wspomaga gospodarkę azotową. Nawóz z żelazem należy stosować, gdy pojawią się objawy chlorozy na liściach.
Poza trzema wymienionymi nawozami jednoskładnikowymi w dożywianiu dolistnym stosuje się też inne preparaty z miedzią, cynkiem, borem czy siarką. W nawożeniu ziemniaków istotne jest też zachowanie proporcji pomiędzy głównymi pierwiastkami N: P: K. W przypadku ziemniaków uprawianych do pozyskiwania skrobi stosunek powinien wynosić 1: 1: 1,5, dla sadzeniaków wynosi on 1: 1: 1,5, a dla odmian jadalnych – 1: 1,5: 2.